الف) آسیب‌دیدگی‌های داخلی
این گونه آسیب‌دیدگی‌ها بیشتر در اثر به کارگیری تکنیک‌های اشتباه و طولانی بدون تمرین یا شدید بودن برنامه‌های تمرینی و همچنین داشتن استرس‌های روحی فراوانی در ورزشکار ایجاد می‌شود.
ب) آسیب‌دیدگی‌های خارجی:
این گونه آسیب‌دیدگی‌ها بیشتر در اثر وارد شدن ضربات مستقیم یاغیرمستقیم به ورزشکار ایجاد می‌گردد. در این دسته آسیب‌دیدگی‌ها عوامل مؤثر دیگری نیز مطرح است که عبارتند از: شرایط نامساعد زمین‌های ورزشی، نبودن یا به کار نگرفتن تجهیزات کافی و مناسب و شرایط نامناسب آب و هوایی در زمان تمرین یا مسابقه.
همچنین لازم است هر معلم و مربی ورزشی اطلاعات لازم در مورد کمک‌های اولیه را بداند و نحوة استفاده از روشهای آن را به صورت عملی انجام داده باشد.
به عنوان مثال، هنگامی که ورزشکاری مصدوم می‌شود واکنش فوری مربی باید حفاظت ورزشکار و جلوگیری از آسیب‌دیدگی بیشتر او باشد. قبل از هر چیز آرامش خود را حفظ کنید و از سایر بازیکنان بخواهید که به ورزشکار مصدوم دست نزنند و حتی شاید لازم شود عبور و مرور بازیکنان و ورزشکاران را قدغن کنید. سعی کنید ورزشکار را ارام کرده و قبل از ارزیابی صدمه از حرکت او جلوگیری کنید. هنگامی که به ورزشکار مصدوم می‌رسید، مشخص کنید که سطح هوشیاری او کامل است یا کاهش یافته است و بلافاصله از گروه پزشکی خاص در زمین مسابقه یانزدیک‌ترین مرکز فوریت‌های پزشکی به محل کمک بگیرید. در شک به بروز آسیب‌دیدگی ناحیه سر و گردن یا ستون فقرات قبل از هرگونه عملیاتی، سر و ستون فقرات را بی‌حرکت و ثابت نمایید. سپس با حفظ خونسردی به بررسی اولیه در مورد علائم حیاتی ورزشکار (ضربان قلب و وضعیت تنفسی) بپردازید. در صورت بروز آسیب‌دیدگی خفیف می‌توان با کنترل خونریزی‌های سطحی، پانسمان و بانداژ از میزان پیشرفت آسیب‌دیدگی جلوگیری کرد. در صورت بروز آسیب‌دیدگی‌های عضلانی اسکلتی خفیف تا متوسط در درجه اول رعایت اصل RICE (1) (استراحت، گذاشتن کیسه یخ روی ناحیه آسیب‌دیده، کمپرس کردن باکمک بانداژ کشی و بالا بردن عضو آسیب‌دیده) نقش بسیار مهمی درکاهش پیشرفت تورم و التهاب در سطح عضو آسیب‌دیده دارد.
نکات مهم دیگر برای مربیان ورزشی
1- لزوم توجه به تهیة پروندة بهداشتی برای بررسی سلامتی ورزشکار و معاینات جسمانی (قلبی - تنفسی، سیستم عصبی عضلانی اسکلتی، غده تیروئید و بررسی سوابق بیماری) توسط پزشکی.
2- توصیه به انجام ورزش‌های کششی جهت افزایش قابلیت انعطاف‌پذیری مفاصل وتقویت قوای عضلانی.
3- افزایش ظرفیت هوازی با انجام تمرینات هوازی که باعث تقویت خونرسانی به عضلات می‌شود، در نتیجه اکسیژن بیشتری در اختیار عضله قرار می‌گیرد و تولید اسیدلاکتیک به تاخیر می‌افتد. هر چقدر سیستم هوازی قوی‌تر باشد، خستگی دیرتر و کمتر ظاهر می‌شود و می‌توان مدت تمرینات ورزشی را افزایش داد.
4- تقویت کارگروهی عضلات.
5- تقویت مهارت‌های خاص (بسته به نوع رشتة ورزشی)
6- گرم کردن بدن قبل از پرداختن به ورزش و سرد کردن تدریجی بدن بعد از پایان ورزش:
انجام تمرینات کششی به مدت 10-5 دقیقه جهت گرم کردن بدن و درپایان ورزش برای سرد کردن تدریجی بدن راه رفتن و دویدن نرم وملایم به مدت 10-5 دقیقه توصیه می‌شود.
7- توجه به تغذیه ورزشکار وجایگزینی مایعات در طی تمرینات یا مسابقات به خصوص در شرایط آب و هوایی گرم.
همچنین باید دقت شود بلافاصله پس از صرف غذا نباید ورزشی انجام شود و بین غذا و ورزش‌های سنگین حداقل 3 ساعت فاصله باشد.
8- بهتر است ورزش در هوای آزاد صورت گیرد. وجود گرد وخاک و هوای آلوده در سالن‌های در بسته به خصوص اگر سیستم تهویه سالن‌ها مناسب و کارا نباشد، منجر به ایجاد بیماریهای مختلف ریوی می‌شود.
البته باید توجه کرد در ساعاتی که نور آفتاب بسیار شدید و سوزان است، از ورزش کردن بپرهیزید زیرا در این مواقع سطح ازن افزایش می‌یابد.
9- هنگام ورزش باید لباس مناسب رشتة ورزشی مربوطه را پوشید. بهتر است لباس ورزشی راحت و کم وزن باشد و از کفش ورزشی مناسب استفاده کرد. کفش مناسب کفشی است که به خوبی از پاها محافظت کند، پاها در آن راحت باشد، نسبت به آب و رطوبت نفوذناپذیر باشد، هوا در آن جریان پیدا کند، دارای برآمدگی حمایت کنندة قوس پاها باشد، قسمت نرمی برای پاشنه داشته باشد، تخت آن لغزنده نباشد. کفش باید اندازة پا باشد زیرا گشادی کفش منجر به از دست دادن کنترل و توازن ورزشکار، زمین خوردن و رگ به رگ شدن مچ پا می‌شود. همچنین در صورت تنگ بودن کفش، فشار وارده به پا در طی تمرین چند برابر شده ومنجر به تورم و درد شدید پا می‌شود.
همچنین نباید ناخن‌های پا بلند باشد چون در اثر دویدن مداوم ناخن‌های پای فرد زیر فشار نوک کفش قرار می‌گیرد. جوراب‌ها نیز باید نخی و اندازه پا باشند. جوراب بزرگ‌تر از سایز پا در قسمتی از کفش جمع می‌شود و موجب تاول زدن پاها می‌شود.
10- مسئولیت ایمنی زمین به عهده مربی است. وسایل و تجهیزات ورزشی باید به طور مرتبط توسط مربی کنترل و بازرسی شوند.
دویدن و پرش در زمین‌های سفت باعث آسیب‌دیدگی مچ پا می‌شود. باید به ورزشکاران آموزش داد تا در هنگام پرش از فشار پنجه‌ها استفاده کنند یا هنگامی که به زمین فرود می‌آیند، ابتدا پنجة پاها و سپس کف پاهایشان زمین را لمس کند. همچنین کف سالن‌های ورزشی را باید همیشه خنک نگهداشت تا از لغزندگی پای ورزشکاران جلوگیری شود.
11- توصیه و توجه به بهداشت فردی ورزشکار:
بدن ورزشکار باید تمیز باشد تا عمل تنفس پوست و تعریق به آسانی صورت گیرد. تنفس باید از راه بینی انجام شود. ورزشکار نباید پس از ورزش در جریان هوای سرد قرار گیرد یا آب سرد فراوان بنوشد.
